глушыць, ; незак.

  1. Перашкаджаць слухаць. Розныя шумы глушылі прамову і нічога не было чуваць.

  2. Рабіць нячутным, заглушаць.

    • Г. радыё.
  3. Не даваць расці, перашкаджаць развіццю чаго-н.

    • Крапіва глушыла буракі.
    • Г. ініцыятыву (перан.).
  4. Моцным ударам аглушаць, пазбаўляць прытомнасці.

    • Г. рыбу.
  5. Выключаць (матор, машыну і пад.).

    • Г. матор.
  6. Вельмі многа піць чаго-н. (пераважна алкагольнага; разм.).

    • Г. гарэлку.

|| зак. заглушыць, і аглушыць, .

|| наз. глушэнне, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)