глушыцель, ✂, м.

  1. Прыстасаванне для змяншэння сілы гуку рухавіка, механізма і пад. (спец.).

  2. перан. Той, хто глушыць (у 3 знач.), падаўляе што-н.

    • Глушыцель крытыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)