Verbum

велікаду́шны, ✂.

Які валодая высокімі душэўнымі якасцямі, паблажлівы да іншых аж да гатоўнасці бескарысліва ахвяраваць сваімі інтарэсамі.

• В. характар.
• В. ўчынак.
• Велікадушна (прысл.) даруйце мне.

|| наз. велікадушнасць, ✂.

веліка́н, ✂, м.

Чалавек надзвычай высокага росту.

|| ж. веліканка, ✂.

|| прым. веліканскі, ✂.

велікару́сы, ✂, м. (кніжн.).

Тое, што і рускія.

|| ж. велікаруска, ✂.

|| прым. велікарускі, ✂.

велікасве́цкі, ✂ (уст.).

Які мае адносіны да арыстакратычных слаёў грамадства, да так званага вялікага свету.

• Велікасвецкія манеры.
• В. салон.

ве́ліч, ✂, ж.

1. Што-н. надзвычай вялікіх памераў, гмах.

   • В. дрэва.
   • В. гор.

2. Грандыёзнасць, надзвычайная сіла праяўлення чаго-н., што выклікае вялікую павагу.

   • В. подзвігу.
   • В. таленту.

3. Вялікае значэнне каго-, чаго-н.

   • В. перамогі.

веліча́ць, ✂; незак.

1. Называць па імені і па бацьку, па званню і пад.

2. Ушаноўваць віншавальнай песняй (у народных абрадах; уст.).

|| наз. велічанне, ✂.

ве́лічны, ✂.

1. Поўны велічы (у 2 знач.), урачыстасці, грандыёзны.

   • Велічная мэта.
   • В. помнік.

2. Важны, горды, поўны ўласнай гордасці.

   • Велічная поза.
   • В. позірк.

|| наз. велічнасць, ✂.

велічыня́, ✂, ж.

1. Памер, аб’ём, працягласць чаго-н.

   • Стол сярэдняй велічыні.
   • Змераць велічыню чаго-н.

2. Колькасць чаго-н. і сума; лік.

   • В. зарплаты.
   • В. асігнаванняў.

3. Усё тое, што можна вымераць, злічыць (спец.).

   • Пастаянная в.
   • Бясконца малая в.
   • Роўныя велічыні.

4. перан. Пра чалавека, выдатнага ў якой-н. галіне дзейнасці.

   • Ён сусветная в. ў навуцы.

велічэ́зны, ✂.

Надзвычай вялікі, велізарны.

• В. завод.

|| наз. велічэзнасць, ✂.

вельбо́т, ✂, м.

Лёгкая быстраходная шлюпка з вострым носам і кармой, звычайна з невялікай мачтай.

|| прым. вельботны, ✂.