Verbum

бялу́ха, ✂, ж.

Палярны дэльфін, які ў дарослым стане мае белую афарбоўку.

|| прым. белушыны, ✂.

бяльмо́, ✂, н.

1. Белаватая пляма на рагавой абалонцы вока.

2. толькі мн. Вочы (разм. груб.).

◊

• Вылупіць бельмы (разм. груб.) — здзіўлена, шырока адкрытымі вачамі глядзець.

• (Як) бяльмо на воку (разм. неадабр.) — пра таго, хто перашкаджае, раздражняе сваёй прысутнасцю, дакучлівасцю.

|| прым. бяльмовы, ✂.

бялю́сенькі, ✂ і бялю́ткі, ✂.

Вельмі белы.

• Бялюсенькія (бялюткія) сняжынкі.

бяля́вы, ✂.

1. Не зусім белы; белаваты.

   • Узнімаўся б. туман.

2. Са светла-русымі валасамі.

   • Б. хлапец.

бяля́к, ✂, м.

1. Заяц, які мяняе зімой колер поўсці на белы.

2. Белагвардзеец (разм. пагард.).

   • Змова белякоў.