Verbum

спрахлы, ✂.

Сатлелы, збуцвелы.

• С. пень.

спрахнуць, ✂; зак.

Сатлець, збуцвець, ператварыцца ў парахню.

• Адзежына спрахла.

спрацаванасць, ✂, ж.

Зладжанасць у рабоце.

спрацаваны, ✂, (спец.).

1. Які стаў непрыгодны ў працэсе працяглай работы; зношаны.

2. Які страціў сілы, здароўе ад непамернай работы; змарнелы, змучаны.

|| наз. спрацаванасць, ✂.

спрацавацца​¹, ✂; зак.

Дасягнуць зладжанай працы, спрацаванасці.

• Брыгада хутка спрацавалася.

|| наз. спрацоўванне, ✂.

спрацавацца​², ✂; зак.

1. Знасіцца ад працяглай работы (спец.).

   • Шасцярня ўжо спрацавалася.

2. Змучыцца, страціць сілы, здароўе ад цяжкай працы.

   • Спрацавалася за сваё жыццё.

|| наз. спрацоўванне, ✂.

спрацаваць, ✂; зак.

Зрабіць якое-н. дзеянне, рух.

• Міна не спрацавала.

|| незак. спрацоўваць, ✂.

|| наз. спрацоўванне, ✂.

спрачальнік, ✂, м. (разм.).

Чалавек, які любіць спрачацца.

|| ж. спрачальніца, ✂.

спрачацца, ✂; незак.

1. Весці спрэчкі (у 1 знач.).

   • Дзядзькі спрачаліся не на жарт.

2. Аспрэчваць права на валоданне чым-н.

   • С. за сенажаць.

3. перан. Супраціўляцца чаму-н., змагацца з кім-н.

   • С. з нягодамі і нястачамі.

4. Выступаць у спрэчках (у 4 знач.).

|| зак. паспрачацца, ✂.

спрашчэнства, ✂, н.

Спрошчаны, павярхоўны падыход да вырашэння складаных праблем.

|| прым. спрашчэнскі, ✂.