спрачацца, ; незак.

  1. Весці спрэчкі (у 1 знач.).

    • Дзядзькі спрачаліся не на жарт.
  2. Аспрэчваць права на валоданне чым-н.

    • С. за сенажаць.
  3. перан. Супраціўляцца чаму-н., змагацца з кім-н.

    • С. з нягодамі і нястачамі.
  4. Выступаць у спрэчках (у 4 знач.).

|| зак. паспрачацца, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)