Verbum

дзядзькаў, ✂.

Які належыць дзядзьку.

• Дзядзькава хата.

дзядзя, ✂, м.

Дарослы мужчына (у мове дзяцей).

• Мама, у таго дзядзі смешны капялюш.

дзядоўнік, ✂, м.

Зараснік пустазелля ў выглядзе калючых учэпістых пупышак.

дзяды​¹, ✂

1. Людзі, якія жылі раней; продкі.

   • Д. і прадзеды нашы.

2. Абрад памінання нябожчыкаў, а таксама дзень, калі выконваўся гэты абрад.

дзяды​², ✂, м.

Пустазелле з калючым лісцем і ўчэпістымі пупышкамі.

• На штаны начаплялася дзядоў.

дзяжа, ✂, ж.

Вялікая дзежка для заквашвання цеста на хлеб.

• Хлебная д.

дзяжурка, ✂, ж. (разм.).

Памяшканне, пакой для дзяжурства.

дзяжурны, ✂.

1. Такі, які нясе дзяжурства.

   • Д. урач.
   • Д. магазін (які працуе пазней за іншыя магазіны).

2. Асоба, якая нясе дзяжурства.

   • Д. па кухні.

3. Загадзя падрыхтаваны, пастаянна ўжывальны.

   • Дзяжурная страва ў рэстаране.
   • Дзяжурныя цытаты.

дзяжурыць, ✂; незак.

1. Выконваць па чарзе якія-н. абавязкі.

   • Д. па вакзале.

2. Доўга і неадлучна прысутнічаць пры кім-, чым-н.

   • Д. ля пасцелі хворага.

3. Вартаваць, пільнаваць.

   • Д. ля склада.

|| наз. дзяжурства, ✂.

дзяк, ✂, м.

У праваслаўнай царкве: ніжэйшы служыцель, які не мае ступені свяшчэнства; псаломшчык.

|| прым. дзякоўскі, ✂.