Verbum

траса, ✂, ж.

1. Напрамак лініі дарогі, канала і пад.

   • Т. трубаправода.

2. Дарога, шлях.

   • Аўтамабільная т.
   • Паветраная т.

3. След, які пакідае за сабой трасіруючая куля, снарад і пад.

   • Т. ракеты.

|| прым. трасавы, ✂.

трасалогія, ✂, ж.

Раздзел крыміналістыкі, які займаецца фіксацыяй і вывучэннем слядоў, пакінутых на месцы злачынства чалавекам, машынай і інш.

|| прым. трасалагічны, ✂.

трасілка, ✂, ж. (спец.).

Машына для ачысткі льнянога валакна.

трасільшчык, ✂, м. (спец.).

Рабочы, заняты ачысткай ільнянога валакна на трасілцы.

|| ж. трасільшчыца, ✂.

трасіраваць​¹, ✂; зак. і незак.

1. Абазначыць (абазначаць) трасу (у 1 знач.).

2. Пакінуць (пакідаць) след пры палёце (пра кулю, снарад і пад.).

|| наз. трасіраванне, ✂ і трасіроўка, ✂.

трасіраваць​², ✂; зак. і незак. (спец.).

У фінансавай справе: перавесці (пераводзіць) выплату грошай на другую асобу.

|| наз. трасіраванне, ✂ і трасіроўка, ✂.

трасіруючы, ✂.

Які пры палёце пакідае бачны след і гэтым дапамагае весці далейшы прыцэл (пра кулю, снарад).

• Трасіруючая куля.

траска, ✂, ж.

Прамысловая рыба сямейства трасковых, якая водзіцца ў паўночных морах.

• Марожаная т.

|| прым. трасковы, ✂.

трасканіна, ✂, ж. (разм.).

Тое, што і траскатня.

траскатня, ✂, ж. (разм.).

1. Працяжны трэск, шум, стук.

   • Т. кулямёта.

2. перан. Бясконцая балбатня, пустыя размовы.

   • У вершы многа траскатні.