Verbum

слабавольны, ✂.

Са слабай воляй.

• С. чалавек.

|| наз. слабавольнасць, ✂.

слабада, ✂, ж.

1. У Расіі да адмены прыгоннага права: вялікае сяло, жыхары якога не былі прыгоннымі.

2. Пасёлак ля горада; прыгарад (уст.).

|| памянш. слабодка, ✂.

|| прым. слабадскі, ✂.

слабаджанін, ✂, м.

Жыхар слабады.

|| ж. слабаджанка, ✂.

слабак, ✂, м. (разм. неадабр.).

Слабасільны, слабавольны або слабанервовы чалавек.

слабанервовы, ✂.

Са слабымі нервамі; занадта чуллівы.

|| наз. слабанервовасць, ✂.

слабасільны, ✂.

1. Са слабым здароўем, недастаткова дужы.

   • С. чалавек.

2. З невялікай магутнасцю (спец.).

   • С. матор.

|| наз. слабасілле, ✂.

слабасць, ✂, ж.

1. гл. слабы.

2. Недахоп фізічных сіл; недамаганне.

   • Ад слабасці цяжка стаяць на нагах.

3. Недастатковая цвёрдасць і паслядоўнасць у правядзенні чаго-н.

   • Тут ён праявіў с.

4. перан. Прывычка, схільнасць, ад якой няма жадання адмовіцца (разм.).

   • С. да азартных гульняў.
   • Оперны тэатр — мая с.

слабахарактарны, ✂.

Са слабым характарам, бязвольны.

• С. чалавек.

|| наз. слабахарактарнасць, ✂.

слабець, ✂; незак.

Рабіцца слабым ці больш слабым.

• Вецер слабее.
• Хворы прыкметна слабее.

|| зак. аслабець, ✂ і саслабець, ✂.

|| наз. аслабленне, ✂.

слабіна, ✂, ж.

1. Слабае месца ў чым-н. (менш моцнае, слабей нацягнутае і пад.; разм. і спец.).

   • С. фала (каната, троса).

2. Слабасць, недахоп (разм.).

   • С. ў характары.