абліга́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.
Каштоўная папера, па якой яе ўладальніку выплачваецца даход у форме працэнтаў або выйгрышаў
|| прым. аблігацы́йны, -ая, -ае.
абліза́цца, -ліжу́ся, -лі́жашся, -лі́жацца; -ліжы́ся; зак.
1. Аблізаць сабе губы.
2. перан. Выявіць пачуццё незадаволенай зайздрасці, не атрымаўшы таго, на што разлічваў.
3. Пра жывёлу: аблізаць на сабе поўсць.
|| незак. аблі́звацца, -аюся, -аешся, -аецца.
|| аднакр. аблізну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся (да 1 знач.; разм.).
абліза́ць, -ліжу́, -лі́жаш, -лі́жа; -ліжы́; -лі́заны; зак., каго-што.
1. Правесці языком па паверхні чаго-н.
А. губы.
2. Ачысціць каго-, што-н. лізаннем.
А. лыжку.
Кошка аблізала кацяня.
3. перан. Дакрануцца да чаго-н., прабегчы па чым-н. (пра агонь).
Языкі полымя аблізалі дровы ў коміне.
◊
Пальчыкі абліжаш — пра што-н. вельмі смачнае, прыемнае.
|| аднакр. аблізну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.
|| незак. аблі́зваць, -аю, -аеш, -ае.
аблі́звацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.
1. гл. аблізацца.
2. перан. Глядзець на каго-, што-н. з зайздрасцю, з жаданнем атрымаць што-н. смачнае (разм.).
Глядзі ды аблізвайся.
аблі́пка,
У выразе: у абліпку (разм.) — вельмі шчыльна прылягаючы да цела (пра вопратку).
Сукенка ў абліпку.
аблі́пнуць, -ну, -неш, -не; -лі́п, -пла; -ні́; зак.
1. Пакрыцца з усіх бакоў чым-н. ліпкім.
Калёсы абліплі глінай.
2. Шчыльна прыстаць, прыліпнуць на чым-н.
Пад дажджом сукенка абліпла на целе.
|| незак. абліпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
абліцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; зак., што.
Пакрыць паверхню чаго-н. слоем якога-н. матэрыялу, каб умацаваць, аздобіць яе.
А. сцены каляровай пліткай.
|| незак. абліцо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. абліцо́ўка, -і, ДМ -цо́ўцы, ж. і абліцо́ўванне, -я, н.
абліцо́ўка, -і, ДМ -цо́ўцы, ж.
1. гл. абліцаваць.
2. Каменны, драўляны, металічны і пад. слой, матэрыял, якім пакрываюць сцены, збудаванне для трываласці або ўпрыгожання.
Мармуровая а.
|| прым. абліцо́вачны, -ая, -ае.
Абліцовачная плітка.