Verbum

хлаа́зма

(гр. chloasma = зелень)

пігментныя плямы, пераважна на твары (у час цяжарнасці, пры некаторых захворваннях).

хламі́да

(гр. chlamys, -ydos)

1) прамавугольны плашч з засцежкай на правым плячы ў старажытных грэкаў і рымлян;

2) перан. нязграбная доўгая адзежына.

хламідабактэ́рыі

(ад гр. chlamys, -ydos = плашч + бактэрыі)

група бактэрый, клеткі якіх утвараюць ланцужкі, пакрытыя слізістым чахлом; жывуць у забруджаных вадаёмах, сцёкавых водах.

хламідамана́да

(ад гр. chlamys, -ydos = плашч + monas, -ados = адзінка)

аднаклетачная зялёная водарасць сям. хламідамападавых, якая пашырана пераважна ў стаячых прэсных вадаёмах з вялікай колькасцю арганічных рэчываў.

хламідаспо́ры

(ад гр. chlamys, -ydos = плашч + споры)

таўстасценныя клеткі некаторых грыбоў, якія ўтвараюцца ў выніку распадзення гіфаў, грыбніцы і дапамагаюць перажыць неспрыяльныя ўмовы.

хламі́дыі

(н.-лац. chlamydia)

шарападобныя бактэрыі, якія з’яўляюцца паразітамі птушак, млекакормячых і чалавека.

хларако́кум

(н.-лац. chlorococcum)

аднаклетачная зялёная водарасць сям. хларакокавых, якая пашырана ў глебе, водных і наземных біятопах.

хлара́л

[ад хлор + ал(каголь)]

бясколерная масляністая вадкасць з рэзкім пахам, якая атрымліваецца ў выніку хларавання спірту; выкарыстоўваецца пры вырабе інсектыцыдаў.

хларалгідра́т

(ад хларал + гідрат)

бясколернае крышталічнае рэчыва гаркаватага смаку, якое выкарыстоўваецца як снатворны і процісутаргавы сродак.

хларало́біян

(н.-лац. chlorolobion)

аднаклетачная зялёная водарасць сям. анкістрадэсмавых, якая трапляецца ў планктоне на рэштках жывёл і ў глебе.