Verbum

фрагмента́рны

(ад фрагмент)

1) які складаецца з фрагментаў, з’яўляецца фрагментам чаго-н.;

2) перан. адрывачны, няпоўны.

фрагмента́цыя

(фр. fragmentation, ад лац. fragmentum = абломак, кавалак)

распаданне на дробныя часткі;

ф. міякарда — мнагакратны разрыў клетак сардэчнай мышцы;

2) разрыванне храмасомы або храматыды на часткі.

фрагмі́дый

(н.-лац. phragmidium)

базідыяльны грыб сям. пукцыніевых, які развіваецца на раслінах сям. ружавых.

фра́ер

(ням. Freier = жаніх)

разм. франтаваты, пусты чалавек.

фра́за

(гр. phrasis = выраз)

1) інтанацыйна аформленае спалучэнне слоў, якое выказвае думку;

2) перан. напышлівы, беззмястоўны выраз (пустая ф.);

3) невялікая і адносна закончаная частка мелодыі.

фразеалагі́зм

(ад фразеалогія)

спалучэнне слоў, якое характарызуецца пастаянным лексічным складам, устойлівай граматычнай будовай і вядомым для носьбітаў дадзенай мовы значэннем, у большасці выпадкаў пераносна-вобразным (напр. «заварыць кашу», «лезці на ражон»); параўн. ідыёма.

фразеало́гія

(ад гр. phrasis, -seos = выраз + -логія)

1) раздзел мовазнаўства, які вывучае ўстойлівыя моўныя звароты;

2) устойлівыя звароты ў якой-н. мове, у мове пісьменніка, асобнага твора.

фразе́р

(фр. phraseur, ад гр. phrasis = выраз)

чалавек, які любіць гаварыць напышлівыя фразы.

фразі́раваць

(фр. phraser, ад гр. phrasis = выраз)

выдзяляць у вымаўленні або пры музычным выкананні выразныя месцы фраз.

фрак

(фр. frac)

мужчынскі парадны вячэрні сурдут з выразанымі спераду поламі і вузкімі доўгімі фалдамі ззаду (напр. ф. дырыжора).