Verbum

рэфарма́ты

(лац. reformatus = пераўтвораны, палепшаны)

прыхільнікі адной з плыней кальвінізму.

рэфарма́цыя

(лац. refomatio = змяненне)

1) сацыяльна-палітычны рух супраць феадалізму ў Зах. Еўропе 16 ст., які набыў форму барацьбы з каталіцкай царквой;

2) правядзенне рэлігійных пераўтварэнняў у духу пратэстантызму.

рэфармі́зм

(ад лац. reformare = пераўтвараць)

плынь у рабочым руху, якая адмаўляе рэвалюцыйную барацьбу, прапагандуе супрацоўніцтва класаў і перамены шляхам рэформ.

рэфера́т

(ням. Referat, ад лац. referre = дакладваць, паведамляць)

1) кароткі выклад якога-н. пытання, зместу кнігі;

2) даклад, заснаваны на крытычным аглядзе кніг.

рэферы́

(англ. referee, ад лац. referre = дакладваць, паведамляць)

суддзя ў спартыўных спаборніцтвах па футболу, тэнісу, хакею, боксу і інш.

рэферы́раваць

(лац. referre = дакладваць, паведамляць)

рабіць кароткі выклад якога-н. пытання, зместу кнігі.

рэферэ́ндум

(лац. referendum = тое, што павінна быць паведамлена)

усенароднае галасаванне з мэтай высветліць грамадскую думку па якому-н. важнаму дзяржаўнаму пытанню.

рэферэ́нт

(лац. referens, -ntis = які паведамляе)

1) службовая асоба, якая з’яўляецца дакладчыкам або кансультантам па пэўных пытаннях;

2) асоба, якая складае або чытае дзе-н. рэферат.

рэферэ́нцыя

(ням. Referenz, ад лац. referre = дакладваць, паведамляць)

1) даведка аб ранейшай службе, водзыў;

2) сведчанне аб крэдытаздольнасці якой-н. фірмы ці асобы.

рэфле́кс

(лац. reflexus = адлюстраванне)

1) міжвольная рэакцыя арганізма на знешнія раздражненні;

безумоўны р. — прыроджаны рэфлекс;

умоўны р. — рэфлекс, выпрацаваны на працягу жыцця пры ўдзеле галаўнога мозгу;

2) адценне колеру якога-н. прадмета, што ўзнікае пры адлюстраванні святла, якое падае ад іншых асветленых прадметаў.