Verbum

рэтыкуля́рны

(ад лац. reticulum = сетка)

сятчасты;

р-ая тканка — разнавіднасць злучальнай тканкі, галоўным чынам у крывятворных органах (касцявым мозгу, селязёнцы, лімфатычных вузлах).

рэтэ́нцыя

(лац. retentio)

затрымка прарэзвання зуба пры наяўнасці яго ў лунцы.

рэутыліза́цыя

(ад рэ- + утылізацыя)

паўторнае выкарыстанне раслінамі раней засвоеных мінеральных рэчываў.

рэўмакарды́т

[ад рэўма(тызм) + гр. kardia = сэрца]

рэўматычнае паражэнне сэрца.

рэўматало́гія

[ад рэўмат(ызм) + -логія]

раздзел медыцыны, які вывучае рэўматызм, распрацоўвае метады яго лячэння і прафілактыкі.

рэўмато́лаг

[ад рэўмат(ызм) + -лаг]

спецыяліст у галіне рэўматалогіі.

рэўматы́зм

[гр. rheumatismos = расцяканне (па целе), ад rheuma, -atos = струмень]

хвароба сардэчна-сасудзістай сістэмы, суставаў з вострым болем і ламотай.

рэфа́кцыя

(фр. réfaction, ад лац. re- = супраць + factio = дзеянне)

1) скідка з цаны тавару, абумоўленая гандлёвай здзелкай, у сувязі з уцечкай і псаваннем тавару або пры пастаўцы яго ніжэй прадугледжанай якасці;

2) скідка з тарыфу, якая прадастаўляецца даецца адпраўляльніку пры наяўнасці вялікай колькасці грузу.

рэфармава́ць

(польск. reformować, ад лац. reformare)

пераўтвараць, змяняць пры дапамозе рэформ (напр. р. грашовую сістэму).

рэфарма́тар

(лац. reformator)

той, хто праводзіць рэформу ў якой-н. галіне, пераўтваральнік.