Verbum

рэстара́цыя

(фр. restauration)

уст. тое, што і рэстаран.

рэстаўра́тар

(лац. restaurator)

1) спецыяліст па рэстаўрацыі прадметаў мастацтва, старых помнікаў і інш.;

2) той, хто імкнецца вярнуць, аднавіць стары палітычны лад.

рэстаўра́цыя

(лац. restauratio)

1) узнаўленне разбураных ці пашкоджаных ад старасці помнікаў мастацтва, гісторыі, культуры;

2) аднаўленне ранейшага, звергнутага палітычнага ладу.

рэстаўры́раваць

(лац. restaurare)

1) рабіць рэстаўрацыю, аднаўляць што-н. старое, папсаванае (напр. р. карціну, р. палац);

2) аднаўляць тое, што было адменена, што аджыло.

рэстры́кцыя

(лац. restrictio = абмежаванне)

1) абмежаванне вытворчасці, продажу і экспарту тавараў з мэтай павышэння на іх цэн і атрымання прыбытку;

2) абмежаванне крэдытаў або валютных аперацый.

рэстыту́цыя

(лац. restitutio = аднаўленне)

1) выпадак рэгенерацыі, калі з невялікай часткі цела аднаўляецца ўвесь арганізм;

2) юр. аднаўленне былых парушаных правоў з кампенсацыяй страт.

рэсу́рсы

(фр. ressources = дапаможныя сродкі)

сродкі, запасы, крыніцы чаго-н. (напр. прыродныя р., харчовыя р.).

рэта́бла

(ісп. retablo)

заалтарная ікона вялікіх памераў у іспанскіх і лацінаамерыканскіх храмах 15—18 ст.

рэтарда́цыя

(лац. retordatio = запавольванне, затрымка)

кампазіцыйны прыём у літаратурным творы, які заключаецца ў запавольванні развіцця сюжэта ўвядзеннем лірычных адступленняў, апісанняў і інш.

рэто́рсія

(лац. retorsio = зваротнае дзеянне)

абмежавальныя меры (павышэнне таможных пошлін, адмаўленне ў допуску на сваю тэрыторыю чужаземцаў і інш.), прынятыя дзяржавай у адказ на аналагічныя дзеянні другой дзяржавы з мэтай прымусіць апошнюю адмовіцца ад іх.