Verbum

флюктуі́раваць

(лац. fluctuari = вагацца)

1) дапускаць самаадвольныя выпадковыя адхіленні ад сярэдняга значэння якой-н. велічыні;

2) пералівацца (пра вадкасць, што сабралася ў якой-н. поласці).

флюс​¹

(ням. Fluss)

нарыў пад надкосніцай, выкліканы хворым зубам, у сувязі з чым падпухае шчака.

флюс​²

(ням. Flüsse)

1) рэчыва, якое дабаўляецца да руды пры плаўцы для аддзялення шлаку ад металу;

2) рэчыва, якое выкарыстоўваецца пры зварцы для ачысткі паверхні металу ад вокіслаў;

3) рэчыва, якім запаўняюцца поры гліняных і фарфоравых вырабаў пры абпальванні для надання ім трываласці.

флю́тбет

(ням. Flutbett, ад Flut = паток + Bett = пасцель, ложа)

штучная падводная аснова грэбляў і іншых гідратэхнічных збудаванняў.

фля́ер

(англ. flier)

конь, які дасягнуў на скачках найбольшай хуткасці на кароткіх дыстанцыях (параўн. стаер 2).

фля́кі

(польск. flaki, ад ням. Fleck = кавалак чаго-н.)

1) кішкі, вантробы, трыбухі жывёлы;

2) страва, прыгатаваная з кішак, рубца і інш.

флянс

(ням. Pflanze)

1) каліва расады;

2) бакавы парастак, пасынак.

флянсава́ць

(ням. pflanzen)

садзіць, рассаджваць флянсы;

2) абломваць -непатрэбныя бакавыя парасткі.

фоб

(англ. fob, ад free on board = свабодна на борце)

знешнегандлёвы дагавор, звязаны з марской перавозкай тавараў, калі прадавец абавязаны за ўласны кошт даставіць груз на судна, пасля чаго ўсе затраты пераносяцца на пакупніка (гл. таксама сіф).

-фоб

(гр. phobos = страх)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «ненавіснік», «праціўнік».