Verbum

фала́нга​²

(гр. phalanks, -ngos)

1) кожная з кароткіх трубчастых костачак пальцаў чалавека і пазваночных жывёл;

2) ядавітая членістаногая жывёла класа арахнідаў, якая жыве ў цёплых краінах.

фалангі́сты

(ісп. falangistas)

члены іспанскай фашысцкай партыі (гл. фаланга 4).

фаланстэ́р

(фр. phalanstere, ад гр. phalanks = вайсковы табар)

спецыяльны будынак для фалангі 3 ва ўтапічным вучэнні французскага сацыяліста Ш. Фур’е (гл. фур’ерызм).

фала́ры

(гр. phalara)

металічныя круглыя бляхі, якія ўпрыгожваюць збрую каня.

фа́лас

(гр. phallos)

мужчынскі палавы орган, а таксама яго відарыс, які абогатвараўся некаторымі народамі як сімвал апладатваральнага пачатку прыроды.

фа́лда

(польск. fałda, ад ням. Falte)

1) складка на адзенні;

2) задняе крысо фрака, мундзіра і інш.

фалеры́ст

(ад фалерыстыка)

калекцыянер значкоў і розных нагрудных знакаў адрознення.

фалеры́стыка

(ад гр. phalaron = металічныя ўпрыгожанні)

1) дапаможная гістарычная дысцыпліна, якая вывучае гісторыю ордэнаў, медалёў і іншых знакаў адрознення;

2) калекцыяніраванне значкоў і розных нагрудных знакаў.

фалікулі́н

(ад лац. folliculus = мяшочак)

жаночы палавы гармон з групы эстрагенаў, які ўтвараецца ў фалікулах яечнікаў.

фалікулі́т

(ад лац. folliculus = мяшочак)

гнойнае запаленне валасянога мяшочка (фалікулы).