Verbum

фландр

(фр. Flandre = Фландрыя)

парода трусоў мяса-шкуркавай накіраванасці, выведзеная ў Бельгіі.

флане́ль

(фр. flanelle)

мяккая баваўняная або шарсцяная тканіна палатнянага перапляцення, звычайна з пушыстым рэдкім ворсам.

фланёр

(фр. flaneur)

той, хто прагульваецца без мэты, бяздзейнічае.

фла́нёц

(ням. Flansch)

злучальная частка трубаправодаў, валоў у выглядзе дыска з адтулінамі для балтоў.

флані́раваць

(ням. flanieren, ад фр. flaner)

прагульвацца, хадзіць без мэты, бяздзейнічаць.

фланк

(фр. flanc)

бакавы ўчастак палявога або крапаснога ўмацавання, прызначаны для прыкрыцця яго з бакоў і для падоўжнага абстрэлу подступаў да суседніх умацаванняў.

фланкёр

(фр. flanqueur)

дазорны ў складзе бакавой або галоўнай аховы ў кавалерыі 18—19 ст.

фланкі́раваць

(фр. flanquer)

1) весці агонь уздоўж лініі фронту ў фланг баявых парадкаў праціўніка, што рухаецца;

2) прыкрываць подступы да баявой пазіцыі з флангаў;

3) уст. выконваць баявыя прыёмы пікай, седзячы на кані;

4) знаходзіцца, размяшчацца па баках чаго-н.

фларагра́фія

(ад флора + -графія)

раздзел фларалогіі, які займаецца апісаннем таксонаў рэгіянальных флор, складаннем фларыстычных зводак, гербарыяў.

фларало́гія

(ад флора + -логія)

раздзел батанікі, які вывучае відавы склад флор, аналізуе яго, вызначае структуры флор, шляхі іх рацыянальнага выкарыстання і аховы.