Verbum

рэзалю́цыя

(лац. resolutio = дазвол)

1) рашэнне, пастанова з’езда, канферэнцыі, сходу;

2) пісьмовае распараджэнне службовай асобы на дзелавой паперы.

рэзана́нс

(фр. résonance, ад лац. resonere = адгукацца)

1) узбуджэнне ваганняў аднаго цела ваганнямі другога з той жа частатой;

2) здольнасць узмацняць гучанне, уласцівае некаторым памяшканням;

3) перан. водгук, водгалас (напр. грамадскі р.).

рэзана́тар

(ад лац. resonere = адгукацца)

прыбор, прыстасаванне для ўзнаўлення і ўзмацнення розных ваганняў.

рэзанёр

(фр. raisonneur)

1) персанаж п’есы, які прама выражае ідэі, маральна-этычныя погляды аўтара;

2) чалавек, які любіць весці доўгія размовы павучальнага характару.

рэзані́раваць

(лац. resonare = адгукацца)

даваць рэзананс.

рэзарцы́н

(фр. résorcine, англ. resorcin)

арганічнае злучэнне, двухатамны фенол, цвёрды бясколерны крышталічны прадукт, выкарыстоўваецца ў медыцыне як сродак дэзінфекцыі, пры вырабе фарбавальнікаў, палімераў і інш.

рэзеда́

(фр. réséda)

травяністая расліна сям. рэзедовых з гронкамі дробных жоўтых кветак, пашыраная пераважна ў Міжземнамор’і; на Беларусі трапляецца як заносная, вырошчваецца як дэкаратыўная.

рэзе́кцыя

(лац. resectio = зразанне)

аперацыя выдалення часткі органа (страўніка, кішак, сустава) пры яго захворванні або пашкоджанні.

рэзе́рв

(фр. réserve, ад лац. reservare = захоўваць, зберагаць)

1) запас чаго-н. на ўсякі выпадак;

2) крыніца, адкуль бяруцца новыя сродкі, сілы;

3) частка войск, якая захоўваецца да пэўнага часу і ўводзіцца ў дзеянне па меры змен у баявой абстаноўцы;

4) састаў ваеннаабавязаных, якія прызываюцца ў армію па мабілізацыі.

рэзервава́ць

(лац. reservare = захоўваць)

1) захоўваць на запас, у рэзерве;

2) захоўваць за сабой права вярнуцца пазней да якога-н. пытання.