Verbum

факто́тум

(лац. fac totum = рабі ўсё)

уст. давераная асоба, якая выконвае чыё-н. заданне, даручэнне.

факту́ра

(лац. factura = апрацоўка, будова)

1) характар апрацоўкі, які вызначае знешні выгляд тканіны, скуры і іншых матэрыялаў (напр. ф. мармуру, ф. шкла);

2) своеасаблівасць мастацкай тэхнікі ў творах мастацтва (напр. ф. верша, ф. жывапісу);

3) рахунак з вопісам адпраўленага тавару.

факты́сы фа́ктысы

(фр. factices, ад лац. facticius = штучны)

прадукты, апрацоўкі раслінных алеяў серай; выкарыстоўваюцца для змякчэння каўчуку.

факты́чны

(ад факт)

які заснаваны на фактах, адпавядае фактам, сапраўдны.

факультаты́ў

(лац. facultativus = магчымы)

неабавязковы для наведвання, звышпраграмны навучальны курс.

факультаты́ўны

(лац. facultativus)

неабавязковы, дадатковы (напр. ф. курс лекцый).

факультэ́т

(ням. Fakultät, ад лац. facultas, -atis = здольнасць, магчымасць)

аддзяленне вышэйшай навучальнай установы, дзе вывучаецца пэўнае кола навуковых дысцыплін па пэўнай спецыяльнасці.

фа́кус

(н.-лац. phacus)

аднаклетачная водарасць сям. эўгленавых, якая пашырана ў мелкіх непраточных вадаёмах або ў прыбярэжнай частцы азёр і рэк, асабліва забруджаных арганічнымі рэчывамі.

фал

(гал. val)

1) трос для падымання на караблі парусоў, сігнальных флажкоў і інш.;

2) вяроўка для раскрыцця парашута без удзелу парашутыста, якая прымацоўваецца адным канцом да самалёта, а другім — да выцяжнога кольца.

фала́нга​¹

(гр. phalanks, -ngos)

1) шчыльна самкнуты строй пяхоты і конніцы ў Стараж. Грэцыі і Македоніі;

2) перан. рад, шарэнга каго-н., чаго-н. (напр. ф. раманістаў, ф. чаўноў);

3) вялікая абшчына, камуна ў вучэнні ўтапічнага сацыялізму (гл. фур’ерызм);

4) іспанская фашысцкая партыя.