Verbum

фітафтаро́зы

(ад фіта- + гр. phthoros = знішчэнне, пагібель)

хваробы раслін, пераважна бульбы, памідораў і іншых паслёнавых, якія выклікаюцца грыбам фітафтора.

фітафто́ра

(н.-лац. phytophthora)

ніжэйшы грыб класа ааміцэтаў, які паразітуе на сельскагаспадарчых, дэкаратыўных і дзікарослых раслінах, выклікае гніль, плямістасць.

фітацэнало́гія

(ад фітацэноз + -логія)

тое, што і геабатаніка.

фітацэнаты́пы

(ад фітацэноз + тып)

сукупнасць відаў раслін, якія займаюць аднолькавае найбольш стойкае і тыповае для іх становішча ў раслінных згуртаваннях (фітацэнозах).

фітацэно́з

(ад фіта- + -цэноз)

сукупнасць відаў раслін на тэрыторыі з больш-менш аднароднымі кліматычнымі, грунтавымі і іншымі ўмовамі, што знаходзяцца ў складаных узаемаадносінах як паміж сабой, так і з навакольным асяроддзем (напр. сасновы лес, дуброва і г. д.).

-фіты

(гр. phyton = расліна)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на прыналежнасць да раслін.

фіума́ры

(іт. fiumara)

невялікія рэчкі ў краінах Міжземнамор’я, якія ўлетку перасыхаюць, а ў перыяд зімовых дажджоў робяцца паўнаводнымі.

фіці́н

(ад гр. phyton = расліна)

арганічнае злучэнне фосфару, якое знаходзіцца ў некаторых раслінах і выкарыстоўваецца як лекавы сродак пры розных захворваннях нервовай сістэмы, гіпатаніі, астэамаляцыі, туберкулёзе і інш.

фі́цінг

(англ. fitting, ад fit = манціраваць)

фасонная дэталь (муфта, трайнік, ніпель і інш.), пры дапамозе якой злучаюцца на разьбе трубы.

фіш

(англ. fish)

снасць на судне, пры дапамозе якой падымаецца якар.