Verbum

фініты́зм

(ад лац. fmitus = канечны)

філасофская канцэпцыя, якая адмаўляе аб’ектыўна-рэальны змест катэгорыі бесканечнага, зыходзячы з таго, што чалавек заўсёды мае справу толькі з канечнымі рэчамі.

фіні́фць

(ад гр. chymeyton, ад chymeyo = змешваю)

эмаль для пакрыцця металічных вырабаў і для нанясення ўзору на фарфор.

фі́ніш

(англ. finish)

1) заключная частка спартыўных спаборніцтваў на хуткасць;

2) канечны пункт спартыўнага бегу на хуткасць;

3) некаторая адлегласць на дыстанцыі перад канечным пунктам.

фіно́зы

(ад фіна)

глісныя хваробы чалавека і жывёл, якія выклікаюцца лічынкамі стужачных чарвей (фінамі).

фінт

(ням. Finte, іт. fïnta)

падманны рух, фальшывы выпад (у спорце);

выкінуць ф. — зрабіць што-н. хітрае, нечаканае.

фіньшампа́нь

(фр. fine champagne, ад Champagne = назва вобласці ў Францыі)

гатунак каньяку.

фіра́нка

(польск. firanka, ад ням. Fürhang)

аздобная заслона на акно, звычайна з празрыстай тканіны.

фі́рма

(іт. fîrma = подпіс)

1) прамысловае ці гандлёвае прадпрыемства, якое мае права юрыдычнай асобы і ставіць перад сабой камерцыйныя мэты;

2) вытворчае аб’яднанне сумежных прадпрыемстваў (напр. гандлёвая ф.);

3) перан. знешні выгляд, прыкрыцце чаго-н.

фірма́н

(перс. ferman)

указ султанаў, шахаў або іншых гасудароў у краінах Блізкага і Сярэд. Усходу.

фірмацы́т

(ад лац. firmatus = узмоцнены)

празрыстае кварцавае шкло.