Verbum

рэарганіза́цыя

(фр. réorganisation, ад лац. re- = зноў + с.-лац. organisatio = арганізацыя)

перабудова, змена структуры і функцый установы, арганізацыі і інш.

рэаста́т

(ад гр. rheos = цячэнне + -стат)

прыстасаванне для рэгуліроўкі сілы току і напружання ў электрычным ланцугу.

рэата́ксіс

(ад гр. rheos = цячэнне, паток + таксіс)

рух некаторых ніжэйшых раслін, прасцейшых жывёл і асобных клетак (сперматазоідаў) насустрач току вадкасці.

рэатрапі́зм

(ад гр. rheos = цячэнне, паток + трапізм)

здольнасць некаторых раслін набываць пэўнае становішча адносна цячэння вады.

рэафі́лы

(ад гр. rheos = цячэнне, паток + -філ)

жывёлы і расліны, якія прыстасаваліся да жыцця ў цякучых водах рэк, ручаёў, прыліўна-адліўных зонах мораў і акіянаў і здольны супрацьстаяць цячэнню.

рэахо́рд

(ад гр. rheios = цячэнне, паток + -хорд)

прыбор у выглядзе нацягнутага дроту з паўзунком, пры дапамозе якога вымяраюць электрычнае супраціўленне праваднікоў току.

рэаэнцэфалагра́фія

(ад гр. rheos = цячэнне + энцэфалаграфія)

графічны метад даследавання стану кровазвароту ў сасудах мозгу.

рэбе́к

(фр. rebec)

смычковы музычны інструмент, які з’явіўся ў Зах. Еўропе каля 12 ст. і аказаў уплыў на фарміраванне інструментаў скрыпічнага сямейства.

рэбо́рда

(фр. rebord)

кругавы выступ на краі кола, шківа, які прадухіляе сход кола з рэйкі, рэменя са шківа.

рэ́бус

(лац. rebus = пры дапамозе рэчаў, прадметаў)

1) загадка, дзе словы або фразы, якія трэба разгадаць, перадаюцца ў выглядзе камбінацый малюнкаў, літар;

2) перан. нешта загадкавае, незразумелае, мудрагелістае.