Verbum

рэабсо́рбцыя

(ад рэ- + абсорбцыя)

зваротнае ўсмоктванне вады з першаснай мачы ў ныркавых каналах, у выніку чаго ўтвараецца канчатковая мача, якая выдаляецца з арганізма.

рэагава́ць

(ад рэ- + лац. agere = дзейнічаць)

1) адклікацца, адказваць пэўным чынам на знешнія раздражненні (напр. р. на святло);

2) выяўляць свае адносіны да дзеяння, выказвання каго-н.;

3) уступаць у хімічную рэакцыю (аб рэчывах).

рэаге́нт

(ад рэ- + агент)

адно з рэчываў, якое ўдзельнічае ў хімічнай рэакцыі.

рэагра́ма

(ад гр. rheos = цячэнне + -грама)

запіс напаўнення кроўю сасудаў і капіляраў, зроблены пры дапамозе рэографа.

рэагра́фія

(ад гр. rheos = цячэнне + -графія)

метад даследавання функцыі кровазвароту, заснаваны на запісе напаўнення кроўю сасудаў і капіляраў пры дапамозе рэографа.

рэакліматыза́цыя

(ад рэ- + акліматызацыя)

аднаўленне мясцовых відаў жывёл і раслін у пэўным раёне, дзе яны раней жылі, але потым зніклі ў сувязі з рэзкай зменай асяроддзя або ў выніку гаспадарчай дзейнасці чалавека.

рэактало́гія

(ад рэ- + лац. actus = дзеянне + -логія)

механістычная канцэпцыя ў псіхалогіі 20—30-х гг. 20 ст., якая разглядала псіхічную дзейнасць жывёлы і чалавека толькі як суму рэакцый у адказ на знешнія раздражненні.

рэакта́нс

(фр. réactance)

рэактыўнае супраціўленне, частка супраціўлення пераменнаму току, якая разам з актыўным супраціўленнем (рэзістансам) стварае поўнае супраціўленне (імпеданс).

рэактапла́сты

(ад рэ- + лац. actus = дзеянне + -пласт)

пластмасы, якія пасля фармавання вырабаў трацяць здольнасць да паўторнай перапрацоўкі (параўн. тэрмапласты).

рэа́ктар

(ад рэ- + лац. actor = які дзейнічае)

апарат або ўстаноўка, якія дзейнічаюць на аснове фізічных або хімічных рэакцый;

атамны р. — устаноўка для атрымання атамнай энергіі, заснаваная на выкарыстанні ланцуговай рэакцыі дзялення атамных ядраў.