Verbum

рыфт

(англ. rift = разрыў)

выцягнутая на некалькі соцень кіламетраў ровападобная ўпадзіна на зямной паверхні, якая ўзнікла ў выніку расцяжэння зямной кары.

рыхтава́ць

(польск. rychtować, ад ням richten)

1) прыводзіць што-н. у стан гатоўнасці, рабіць годным для ўжывання;

2) вучыць для якой-н. мэты (напр. р. кадры);

3) распрацоўваць што-н. (напр. р. даклад);

4) рабіць запас чаго-н., набываць што-н. загадзя;

5) намервацца зрабіць што-н., задумваць што-н.

ры́хтык

(польск. rychtyk, ад ням. richten = рыхтаваць)

разм. якраз, дакладна (такі самы, падобны на каго-н.).

ры́цар

(польск. rycerz < чэш. rytiř, ад с.-в.-ням. ritter)

1) прадстаўнік ваенна-землеўладальніцкага саслоўя ў сярэдневяковай Еўропе;

2) перан. самаадданы, велікадушны чалавек, які шчыра служыць чаму-н.

рыцы́на

(польск. rycyna, ад п.лац. Ricinus = клешчавіна)

алей з семя клешчавіны; ужываецца як слабіцельнае.

рыцынуле́і

(н.-лац. ricinulei)

атрад арахнідаў членістаногія жывёлы з целам даўжынёй 5—10 мм і кароткім членістым брушкам, пашыраныя ў тропіках; жывуць у раслінным подсціле, пад карой і ў пячорах.

ры́чыя

(н.-лац. riccia)

пячоначны мох сям. рычыевых, які расце па схілах канаў, на лугах, у мелкіх вадаёмах са стаячай вадой.

рычыяка́рпус

(н.-лац. ricciocarpus)

пячоначны мох сям. рычыевых, які трапляецца на глеістай глебе ў вадаёмах са стаячай вадой.

рычэрка́р

(іт. ricercare = расшукваць)

твор поліфанічнага складу на некалькі раздзелаў, якія бесперапынна пераходзяць адзін у адзін і ў якіх тэма развіваецца ў форме імітацый.

рыштава́нне

(польск. rusztowanie, ад ням. Rüstung)

часовае збудаванне з дошак уздоўж сцен будынка для правядзення будаўнічых або рамонтных работ.