Verbum

фізіягра́фія

(ад фізія- + -графія)

навука, якая вывучае зямную паверхню, яе клімат, раслінны і жывёльны свет, фізічная геаграфія.

фізіякра́ты

(фр. physiocrates, ад гр. physis = прырода + kratos = улада)

французскія эканамісты 2-й пал. 18 ст., якія лічылі, што толькі праца земляроба з’яўляецца прадукцыйнай і стварае прыбавачную вартасць.

фізіяло́гія

(гр. physiologia = навука аб прыродзе)

1) навука аб жыццядзейнасці і функцыях жывых арганізмаў, асобных органаў і тканак;

2) жыццёвыя працэсы, якія адбываюцца ў арганізме ці яго органах (напр. ф. кровазвароту, ф. стрававання).

фізіянамі́ст

(фр. physionomiste, ад гр. physis = прырода + gnomon = які ведае)

асоба, якая па міміцы твару ўмее распазнаваць характар і ўнутраны стан чалавека.

фізіяно́мія

(фр. physionomie, ад гр. physis = прырода + onomon = які ведае)

1) твар чалавека; выраз твару, грымаса (напр. кіслая ф.);

2) перан. індывідуальны выгляд, адметныя рысы каго-н., чаго-н.

фізіятры́я

(ад фізія- + -ятрыя)

тое, што і фізіятэрапія.

фізіятэрапе́ўт

(ад фізіятэрапія)

спецыяліст у галіне фізіятэрапіі.

фізіятэрапі́я

(ад фізія- + тэрапія)

раздзел медыцыны, які вывучае ўздзеянне на арганізм розных фізічных фактараў, прыродных (вада, паветра, сонечнае святло і цеплыня) і штучных (электрычны ток, магнітнае поле), а таксама распрацоўвае метады лячэння хвароб фізічнымі сродкамі.

фізэ́ла

(н.-лац. physella)

малюск класа бруханогіх, які жыве ў вадаёмах Паўн. Амерыкі; з акварыумаў рыбаводаў-аматараў пашырыўся ў вадаёмах Еўропы.

фікабіёнт

(ад гр. phykos = водарасць + біёнт)

водарасць, якая ўваходзіць у склад вегетатыўнага цела (талому) лішайніку.