Verbum

руле́та

(фр. roulette, ад rouler = каціць)

мат. крывая, якую апісвае які-н. пункт крывой, што коціцца без слізгання па іншай, нерухомай крывой.

руле́тка

(фр. roulette, ад rouler = каціць)

1) інструмент для вымярэння ў выглядзе вузкай (пераважна стальной) стужкі з дзяленнямі, якая накручваецца на валік, змешчаны ў футарале;

2) прыстасаванне для азартнай гульні ў выглядзе рухомага круга з нумараванымі ямкамі, па якім коціцца шарык, а таксама сама гэта гульня.

рулі́ць

(фр. rouler = каціць)

тое, што і руляваць.

руло́н

(фр. rouleau = звітак)

скрутак паперы, тканіны і інш.

руль

(рус. руль, ад гал. roer)

1) прыстасаванне для кіравання самалётам, суднам, аўтамабілем, задаючы ім патрэбны напрамак руху;

2) перан. кіруючы орган.

рулява́ць

(фр. rouler = каціць)

1) кіраваць рулём, задаючы самалёту, судну, аўтамабілю патрэбны напрамак руху;

2) рухацца па зямлі, вытрымліваючы напрамак пры дапамозе руля (у тым ліку і пра самалёт перад узлётам).

рум

(ст.-польск. rum, ад с.-в.-ням. rum)

1) месца на беразе ракі, куды звозяць бярвенне для сплаву і дзе вяжуць плыты;

2) уст. месца пагрузкі; вольнае месца.

румб

(англ. rhumb)

1) дзяленне на крузе компаса, якое адпавядае 1/32 частцы гарызонта;

2) вугал паміж дадзеным напрамкам і геаграфічным мерыдыянам.

ру́мба

(ісп. rumba)

1) бальны танец мексіканскага паходжання, а таксама музыка да гэтага танца;

2) адна з формаў джазу.

ру́мпель

(гал. roerpen, ад roer = вясло, руль + pen = шпянёк)

мар. рычаг, пры дапамозе якога паварочваюць руль судна.