Verbum

чына́ра

(цюрк. činar)

дрэва сям. платанавых, пашыранае на Балканскім паўвостраве, у Крыме, Закаўказзі, Сярэд. Азіі; усходні платан.

чынквечэ́нта

(іт. cinquecento = пяцьсот)

італьянская назва 16 ст., якую ўжываюць гісторыкі культуры для абазначэння перыяду найбольшага росквіту італьянскага Адраджэння.

чынш

(польск. czynsz, ад ням. Zins)

натуральны і грашовы збор, які зямельныя ўласнікі бралі з прыгонных сялян (на Беларусі ў 15—19 ст.).

чы́псы

(англ. chips, ад chip = луска)

хрусткія кавалачкі падсмажанай бульбы.

чыхуа́хуа

(ісп. chihuahua, ад Chihuahua = назва мексіканскага штата)

парода маленькіх дэкаратыўных сабак, выведзеная ў Мексіцы.

чычысбе́й

(іт. cicisbeo)

пастаянны спадарожнік багатай замужняй жанчыны ў Італіі 18 ст., які суправаджаў яе на прагулках, забавах, відовішчах і інш.

чычэро́не

(іт. cicerone, ад лац. Cicero, -ronis = Цыцэрон)

экскурсавод у краінах Зах. Еўропы, пераважна ў Італіі.

чэйн

(англ. chain = літар. ланцуг)

адзінка даўжыні ў англійскай сістэме мер, роўная 22 ярдам або 20,1168 м.

чэк

(англ. check)

1) дакумент, у якім даецца распараджэнне банку выдаць ці пералічыць прад’яўніку пэўную суму грошай з бягучага рахунку асобы, што падпісала гэты дакумент;

2) квітанцыя касы аб прыёме грошай ад пакупніка, якая прад’яўляецца прадаўцу для атрымання тавару.

чэкме́нь

(тур. čekmen = сукно; доўгая вопратка)

старадаўняе верхняе мужчынскае адзенне каўказскага тыпу ў выглядзе паўкафтана, пашытага ў талію са зборкамі ззаду.