Verbum

феадалі́зм

(ад с.-лац. feudalis = феадальны)

грамадска-эканамічная фармацыя 1, заснаваная на манапольнай уласнасці феадалаў на зямлю і сродкі вытворчасці і няпоўнай уласнасці на прыгонных сялян.

феада́льны

(с.-лац. feudalis)

які адносіцца да феадалізму, уласцівы яму.

феадата́рый

(лац. feudatarius)

тое, што і васал.

феафі́сцыя

(н.-лац. phaeophyscia)

ліставаты сумчаты лішайнік сям. фісцыевых, які расце пераважна на кары дрэў лісцевых парод, радзей на апрацаванай драўніне і камянях.

феацэ́рас

(н.-лац. phaeoceros)

мох сям. антацэротавых, які трапляецца каля дарог, канаў, на вільготнай глебе на палях.

фегаптэ́рыс

(н.-лац. phegopteris)

папараць сям. тэліптэрысавых з доўгім двойчыперыстым лісцем, пашыраная ў Паўн. паўшар’і; на Беларусі зрэдку трапляецца ў лясах, сярод хмызняку ў далінах рэк; дэкаратыўная расліна.

феда́н

(ар. faddān)

зямельная мера ў Егіпце, роўная 0,42 га.

фе́дынг

(англ. fading, ад fade = паступова затухаць, заміраць)

кароткачасова неўпарадкаваная або перыядычна змяняльная інтэнсіўнасць сігналаў, якія прымаюцца радыёпрыёмнікам.

федэраліза́цыя

(ад фр. féldéraliser = аб’ядноўваць у федэрацыю, ад лац. foedus, -deris = дагавор, саюз)

увядзенне федэральнага ладу ў якой-н. краіне.

федэралі́зм

(фр. fédéralisme, ад лац. foedus, -deris = дагавор, саюз)

1) форма дзяржаўнага ладу, заснаваная на аб’яднанні дзяржаў у адзін саюз з захаваннем пэўнай самастойнасці гэтых дзяржаў;

2) палітычны рух за стварэнне такога дзяржаўнага ладу.