Verbum

фацэ́т

(польск. facet, ад лац. facetus = вясёлы, дасціпны)

разм. камічны, забаўны чалавек.

фацэ́тны

(польск. facetny, ад лац. facetus)

разм. смешны, забаўны.

фацэ́цыя

(лац. facetia = жарт, досціп)

1) жартоўнае апавяданне, часта антыклерыкальнага зместу, распаўсюджанае на Захадзе ў эпоху Адраджэння і ў Расіі ў канцы 17 ст.;

2) разм. пацеха; смехата.

фашы́зм

(іт. fascismo, ад лац. fascis = вязка прутоў, пучок)

ідэалагічная форма адкрытай ваяўнічай тэрарыстычнай дыктатуры, якая ажыццяўляе палітыку шавінізму, расізму, агрэсіі.

фашы́на

(іт. fascina, ад лац. fascis = вязка прутоў, пучок)

пучок хворасту для ўмацавання насыпаў, плацін, дарог і г. д.

фашы́ст

(іт. fascista)

прыхільнік фашызму, член фашысцкай арганізацыі.

фаэто́н

(гр. Phaethon = імя сына бога сонца ў старажытнагрэчаскай міфалогіі)

1) уст. лёгкі чатырохколавы экіпаж з адкідным верхам;

2) кузаў аўтамабіля з мяккім верхам (тэнтам), які можна адкідаць;

3) акіянічная птушка сям. весланогіх, якая добра лятае, але дрэнна плавае і з цяжкасцю перамяшчаецца па сушы.

фаялі́т

(ад Faial = назва вострава ў групе Азорскіх астравоў)

мінерал класа сілікатаў цёмна-жоўтага, зеленавата-чорнага колеру.

фая́нс

(фр. faience, ад Faenza = назва італьянскага горада)

маса з высакаякаснай белай гліны з прымессю кааліту, кварцу і палявога шпату, а таксама керамічныя вырабы з такой масы.

феада́л

(с.-лац. feudalis = феадальны)

прадстаўнік пануючага класа пры феадалізме, памешчык-прыгоннік.