Verbum

ча́уш

(тур. čauč)

1) гіст. турэцкі пасол;

2) сорт буйнога вінаграду.

чачва́н

(перс. ćaśm-band = павязка для вачэй)

густая валасяная сетка, якая апускаецца з верхняй часткі паранджы на твар.

чо́мпі

(іт. ciompi)

наёмныя работнікі ваўнаткацкай прамысловасці ў Фларэнцыі і іншых гарадах Італіі, якія ў 1378 г. паўсталі супраць купцоў, уладальнікаў мануфактур і ўрада.

чоп

(ст.-польск. czop, ад с.-в.-ням. zapfe)

1) вялікая драўляная ці металічная пасудзіна, якая формай нагадвае бак, чан;

2) затычка.

чуінга́м

(англ. chewinggum)

жавальная гумка.

чум

(комі cum)

лёгкае пераноснае жыллё конусападобнай формы ў некаторых народаў Поўначы, зробленае з жэрдак, абцягнутых скурамі жывёл.

чумі́за

(кіт. cumiza)

злакавая расліна, якая вырошчваецца ў Азіі і Афрыцы як зерневая і кармавая культура.

чуфа́

(ісп. chufa)

травяністая расліна сям. асаковых з лінейным лісцем і міндалепадобнымі клубнямі, што ўжываюцца ў харчовай і кандытарскай прамысловасці; культывуецца ў Міжземнамор’і, Малой і Сярэд. Азіі, Афрыцы, Закаўказзі; земляны міндаль.

чы́зель

(англ. chisel = долата)

цяжкі культыватар для глыбокага рыхлення глебы.

чы́ксы

(англ. cheeks = літар. шчокі)

прыстасаванні на верхняй частцы мачты, якія служаць для падтрымлівання канцоў стаячага такелажу.