Verbum

фасіліза́цыя

(ад лац. fossilis = выкапнёвы)

працэс ператварэння рэштак рэшткаў вымерлых жывёл і раслін у выкапнёвы стан шляхам замяшчэння арганічных рэчываў мінеральнымі.

фасі́ліі

(ад лац. fossilis = выкапнёвы)

рэшткі і сляды жыццядзейнасці арганізмаў геалагічнага мінулага ў горных пародах; акамянеласці.

фасі́льны

(лац. fossilis)

выкапнёвы, які адносіцца да выкапнёвых жывёл і раслін.

фа́ска

(ад фр. facette = грань)

скошаная частка рабра, канта на драўляных, металічных і іншых вырабах.

фа́скум

(н.-лац. phascum)

лістасцябловы мох сям. потыевых, які расце на агаленнях пясчанай глебы на палях, схілах, пустэчах.

фасо́ля

(польск. fasola < лац. phaseolus, ад гр. phaseolos)

травяністая расліна сям. бабовых з трайчастым лісцем і белымі, ружовымі або фіялетавымі кветкамі ў гронках, пашыраная ў розных кліматычных зонах, а таксама яе насенне, якое выкарыстоўваецца для ежы.

фасо́н

(фр. façon)

1) крой, мадэль, форма якога-н. адзення, абутку;

2) перан. пэўны спосаб, манера; трымаць ф. — захоўваць неабходныя нормы паводзін для падтрымання рэпутацыі.

фастры́га

(польск. fastryga, ад с.-в.-ням. vast = моцна + rige = рад)

1) шво вялікімі шыўкамі, якім часова, папярэдне сшываецца матэрыял;

2) нітка, якой фастрыгуюць.

фастрыгава́ць

(польск. fastrygować, ад с.-в.-ням. vast = моцна + rige = рад)

1) шыць, сшываць рэдкімі шыўкамі, фастрыгаю, намячаючы лінію швоў;

2) шыць рэдкімі шыўкамі, рыхтуючы да прымеркі (напр. ф. паліто).

фасфагі́пс

(ад фосфар + гіпс)

прамысловыя адходы пры атрыманні фосфарнай кіслаты і фосфарных угнаенняў.