Verbum

фарту́на

(лац. fortuna, ад Fortuna = імя багіні шчасця, лёсу, удачы ў старажытнарымскай міфалогіі)

1) удача, поспех; шчаслівы лёс;

2) уст. багацце, маёмасць.

фарту́х

(польск. fartuch, ад ням. Vortuch)

1) заслона пэўнага крою, якую надзяваюць спераду на адзенне, каб засцерагчы яго ад забруджвання;

2) покрыўка, чахол для машыны, механізма, тэхнічнага прыстасавання.

фа́ртынг

(англ. farthing)

самая дробная англійская манета, роўная 1/4 пенса, якая была ва ўжытку да 1968 г.

фарты́сіма

(іт. fortissimo)

муз. 1) мацней, больш гучна, чым фортэ;

2) месца ў музычным творы, якое выконваецца такім чынам.

фартыфіка́цыя

(лац. fortificatio = умацаванне)

1) ваенная навука, якая вывучае формы, сродкі і спосабы ўмацавання вайсковых пазіцый і абароны ад сродкаў паражэння;

2) галіна ваенна-інжынернай справы, якая займаецца ўзвядзеннем умацаванняў, а таксама самі гэтыя ўмацаванні.

фартэпія́на

(іт. fortepiano, ад forte = гучны + piano = ціхі)

струнны ўдарна-клавішны музычны інструмент, разнавіднасці ф. — раяль і піяніна.

фартэ́цыя

(польск. forteca, ад іт. fortezza)

невялікае ўмацаванне, крэпасць.

фарфе́йтынг

(англ. forfeiting)

прадастаўленне вылучэнне банкам у часовае карыстанне часткі ўласнага або прыцягненага капіталу.

фарфо́р

(тур. farfur, ад перс. fahfur)

маса з высакаякаснай белай гліны, а таксама пасуда, дэкаратыўныя вырабы, ізалятары з такой масы.

фарш

(фр. farce)

дробна нарэзанае мяса для прыгатавання розных відаў ежы, а таксама любая дробна нарэзаная начынка (напр. свіны ф., грыбны ф.).