Verbum

фарва́тэр

(гал. vaarwater, ад varen = плаваць + water = вада)

1) водны шлях для бяспечнага праходу суднаў, звычайна вызначаны сігнальнымі знакамі (бакенамі, вехамі, буямі);

2) перан. сфера якога-н. уплыву, асноўная лінія, кірунак дзейнасці, творчасці.

фарды́зм

[ад англ. H. Ford = прозвішча амер. аўтамабільнага прамыслоўца (1863—1947)]

сістэма арганізацыі працы, заснаваная на стандартызацыі, тыпізацыі і канвеерызацыі вытворчых працэсаў; была ўведзена на аўтазаводах ЗА ў 1-й чвэрці 20 ст.

фарзі́цыя

(н.-лац. forsythia)

лістападная кустовая расліна сям. маслінавых з адзіночнымі ярка-жоўтымі кветкамі, пашыраная ва Усх. Азіі і Паўд.-Усх. Еўропе; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

фарка́мера

(ад англ. fore = пярэдні + камера)

невялікая камера ў дызельных і ракетных рухавіках, у якой адбываецца папярэдняе, перад уваходам у асноўную камеру, змешванне і гарэнне кампанентаў вадкага паліва.

фармава́ць

(лац. formare)

надаваць чаму-н. пэўную форму.

фармазо́н

(польск. farmazon, ад фр. franc-maçon = масон)

тое, што і франкмасон.

фармакагене́тыка

(ад гр. pharmakon = лякарства + генетыка)

вучэнне аб спадчыннай зменлівасці арганізма пад уплывам лекавых рэчываў.

фармакагно́зія

(ад гр. pharmakon = лякарства + gnosis = веды)

раздзел фармацыі, які вывучае рэчывы расліннага і жывёльнага паходжання, што маюць лекавыя ўласцівасці.

фармакало́гія

(ад гр. pharmakon = лякарства + -логія)

навука аб уздзеянні лекавых рэчываў на арганізм чалавека і жывёл; лякарствазнаўства.

фармакапе́я

(ад гр. pharmakon = лякарства + poieo = раблю)

афіцыйны звод правіл, якім кіруюцца фармацэўты пры падрыхтоўцы, захоўванні і назначэнні лякарстваў, а таксама пералік лекавых рэчываў, якія павінны знаходзіцца ў аптэцы.