Verbum

франтыспі́с

(с.-лац. frontispicium, ад лац. frons, -ntis = лоб + spicere = глядзець)

1) малюнак, змешчаны перад першай старонкай кнігі або зверху старонкі перад пачаткам тэксту;

2) архіт. галоўны фасад будынка.

франты́т

(ад лац. frons, -ntis = лоб)

запаленне (сінуіт) слізістай абалонкі лобнай пазухі.

франціро́р

(фр. franc-tireur, ад franc = вольны + tireur = стралок)

французскі партызан.

фра́нцый

(н.-лац. francium, ад фр. France = Францыя)

радыеактыўны хімічны элемент, які належыць да шчолачных металаў.

францыска́нцы

(с.-лац. franciscani)

манахі каталіцкага жабрацкага ордэна, заснаванага ў пачатку 13 ст. у Італіі Францыскам Асізскім.

франшы́за

(фр. franchise = вольнасць, прывілей)

мяжа адхілення колькасці пастаўленага тавару ад адзначанай у дагаворы.

фрапі́раваць

(фр. frapper = літар. біць, удараць)

уст. непрыемна паражаць, здзіўляць.

фрато́ла

(іт. frottola)

даўняя італьянская шматгалосная песня пераважна любоўна-лірычнага характару.

фра́трыя

(гр. phratria)

падраздзяленне племені, якое з’яўлялася ў старажытных грэкаў сукупнасцю некалькіх родаў, што мелі агульнага родапачынальніка.

фра́у

(ням. Frau = пані)

ветлівы зварот да замужняй жанчыны або форма ветлівага ўпамінання пра яе ў Германіі.