Verbum

франкафі́л

(ад с.-лац. Francus = француз + -філ)

прыхільнік Францыі, французаў і ўсяго французскага.

франкі́раваць, франкава́ць

(іт. francare = вызваляць)

аплачваць наперад перавозку і дастаўку паштовых адпраўленняў, багажу, грузаў.

фра́нкія

(н.-лац. frankia)

бактэрыі, якія могуць жыць у сімбіёзе з вольхай, абляпіхай і іншымі раслінамі, на каранях якіх садзейнічаюць узнікненню клубеньчыкаў і спрыяюць фіксацыі малекулярнага азоту.

франклініза́цыя

(ад англ. W. Franklin = прозвішча амер. вучонага 18 ст.)

адзін з метадаў электралячэння.

франкмасо́н

(фр. franc maçon = літар. вольны муляр)

тое, што і масон.

франсе́я

(н.-лац. franceia)

аднаклетачная зялёная водарасць сям. аацысціевых, якая пашырана ў планктоне прэсных вадаёмаў.

франт

(польск. frant < чэш. frant, ад Frantiśek = імя ўласнае)

чалавек, які любіць модна прыбірацца, моднік.

франта́льны

(фр. frontal, ад лац. frontalis)

1) накіраваны ў бок фронту праціўніка (гл. фронт 2); лабавы (напр. ф. удар);

2) размешчаны ў пярэдняй частцы чаго-н. (напр. ф-ая сцяна);

3) звернуты тварам да гледача (у выяўленчым, тэатральным мастацтве);

4) перан. агульны, адначасовы для ўсіх (напр. фае апытванне).

франто́ліз

(ад фронт + гр. lysis = распад)

размыванне атмасфернага фронту і яго паступовае знікненне.

франто́н

(фр. fronton)

трохвугольная або цыркульная верхняя частка фасада будынка, абмежаваная схіламі даху па баках і карнізам знізу, а таксама ўпрыгожанне ў той жа форме над вокнамі або дзвярамі.