Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

услади́ться наце́шыцца (кім, чым); займе́ць (атрыма́ць) асало́ду (уце́ху) (ад каго, ад чаго).

услажда́ть несов., уст. це́шыць; прыно́сіць (дава́ць) асало́ду (уце́ху) (каму);

услажда́ться це́шыцца (кім, чым); мець (атры́мліваць) асало́ду (уце́ху) (ад каго, ад чаго);

услаждённый уст. наце́шаны.

у́сланный

1. пасла́ны; вы́сланы, мног. павысыла́ны; адасла́ны, мног. паадсыла́ны; засла́ны, мног. пазасыла́ны; сасла́ны, мног. пассыла́ны;

2. пасла́ны; см. усла́ть.

усла́ть сов.

1. (послав, удалить) пасла́ць; (выслать) вы́слаць, мног. павысыла́ць; (отослать) адасла́ць, мног. паадсыла́ць; (заслать) засла́ць, мног. пазасыла́ць; (сослать) сасла́ць, мног. пассыла́ць;

2. (послать за чем-л.) разг. пасла́ць.

уследи́ть сов.

1. (устеречь) упільнава́ць (каго, што), дапільнава́ць (каго, што);

2. перен. (не упустить из внимания) усачы́ць, дасачы́ць.

усле́живать несов.

1. (устерегать) упільно́ўваць (каго, што), дапільно́ўваць (каго, што);

2. перен. (не упускать из внимания) усо́чваць, дасо́чваць.

усло́вие ср., в разн. знач. умо́ва, -вы ж.;

усло́виться сов. умо́віцца; (уговориться) дамо́віцца, дагавары́цца;