Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

уста́ поэт. ву́сны, -наў ед. нет;

из уст в уста́ з ву́снаў у ву́сны.

уста́вI

1. (свод правил) стату́т, -та м.;

де́йствовать по уста́ву дзе́йнічаць па стату́це (паво́дле стату́та);

2. уст. (правила поведения, распорядок жизни) звы́чай, -чаю м.

уста́вII филол. уста́ў, род. уста́ва м.;

ру́копись напи́сана уста́вом ру́капіс напі́саны ўста́вам.

устава́ть несов. стамля́цца, утамля́цца, змо́рвацца, мары́цца.

уста́вить сов.

1. (кого, что) разг. уста́віць, мног. паўстаўля́ць; (расставить) расста́віць;

2. (кем, чем) заста́віць, мног. пазастаўля́ць, уста́віць, мног. паўстаўля́ць;

уста́вить по́лку кни́гами заста́віць (уста́віць) палі́цу кні́гамі;

3. (устремить) разг. утаро́піць;

уста́виться

1. (разместиться, уместиться) разг. размясці́цца, умясці́цца;

2. (оказаться заставленным чем-л.) разг. заста́віцца, уста́віцца;

3. (глазами, взором) разг. утаро́піцца;

4. (установиться, утвердиться) прост. устанаві́цца, нала́дзіцца, усталява́цца;

уста́вленный

1. уста́ўлены; расста́ўлены;

2. заста́ўлены, мног. пазастаўля́ны, уста́ўлены;

3. утаро́плены; см. уста́вить;

уставля́ть несов.

1. (кого, что) разг. устаўля́ць; (расставлять) расстаўля́ць;

2. (кем, чем) застаўля́ць; устаўля́ць;

3. (устремлять) разг. утаро́пліваць;

уставля́ться

1. (размещаться, умещаться) разг. размяшча́цца, умяшча́цца;

2. (оказываться заставленным чем-л.) разг. застаўля́цца, устаўля́цца;

3. (глазами, взором) разг. утаро́плівацца;

4. (устанавливаться, утверждаться) прост. устана́ўлівацца, нала́джвацца, усталёўвацца;

5. страд. устаўля́цца; расстаўля́цца; застаўля́цца; утаро́плівацца; см. уставля́ть.

уста́вныйI (к уста́вI) стату́тны.