Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні
абвгдеёжзийклмнопрстуфхцчшщэюя-
аеёиу

щавелевоки́слый хим. шчаўевакі́слы.

щаве́левый шча́ўевы;

щаве́левая кислота́ хим. шча́ўевая кіслата́.

щаве́ль м., бот. шча́ўе, род. шча́ўя ср.;

щаве́льный шча́ўевы;

щаве́льная кислота́ шча́ўевая кіслата́.

щади́ть несов.

1. (только с отрицанием — не давать пощады) не дава́ць лі́тасці (каму, чаму); (жалеть) шкадава́ць (каго, што); (миловать) мі́лаваць (каго, што); лі́таваць (каго, што), лі́тавацца (над кім, над чым);

не щади́ть никого́ не дава́ць лі́тасці ніко́му (не шкадава́ць ніко́га);

судьба́ его́ щади́ла лёс яго мі́лаваў (лі́таваў), лёс над ім лі́таваўся;

2. (беречь) берагчы́, ашчаджа́ць; (жалеть) шкадава́ць (каго, што, чаго); (относиться бережно, заботливо) шанава́ць;

щади́ть здоро́вье берагчы́ (шанава́ць) здаро́ўе;

не щадя́ сил не шкаду́ючы (не ашчаджа́ючы) сіл;

щади́ть самолю́бие берагчы́ самалю́бства;

щади́ться страд.

1. шкадава́цца; мі́лавацца; лі́тавацца;

2. берагчы́ся, ашчаджа́цца; шкадава́цца; шанава́цца; см. щади́ть.

щебени́ть несов. засыпа́ць шчэ́бенем (дру́зам).

ще́бень шчэ́бень, -бню м., друз, род. дру́зу м.

ще́бет прям., перен. шчэ́бет, -ту м.;

щебета́ние шчабята́нне, -ння ср.;