Verbum

раб прям., перен. раб, род. раба́ м.; няво́льнік, -ка м.;

восста́ние рабо́в паўста́нне рабо́ў;

◊

раб бо́жий уст. раб бо́жы;

раба́ раба́, -бы́ ж.; няво́льніца, -цы ж.

Раба́т г. Раба́т, -та м.

раба́тка сад. раба́тка, -кі ж.

раба́тский раба́цкі.

ра́бий уст. ра́бскі; няво́льніцкі.

рабко́р (рабо́чий корреспонде́нт) рабка́р, -ра м. (рабо́чы карэспандэ́нт);

рабко́ровский рабка́раўскі.

рабкри́н (Рабо́че-крестья́нская инспе́кция) ист. рабкры́н, -на м. (Рабо́ча-сяля́нская інспе́кцыя);

рабкри́новский рабкры́наўскі.