рвану́ть сов., в разн. знач. ірвану́ць, (после гласных) рвану́ць;
рвану́ться разг. ірвану́цца, (после гласных) рвану́цца.
рва́ный
1. парва́ны; (о ткани, бумаге и т. п.) падра́ны;
2. (с неровными краями) ірва́ны, (после гласных) рва́ны;
рва́ная ра́на мед. рва́ная ра́на.
рвань ж.
1. разг. (об одежде) лахманы́, -но́ў, ед. лахма́н, -на́ м., рызманы́, -но́ў, ед. рызма́н, -на́ м.;
2. прост. (о бедных, неимущих людях) гало́та, -ты ж.; абадра́нцы, -цаў мн., ед. абадра́нец, -нца м., абадра́нка, -кі ж.;
3. спец. рвань, род. рва́ні ж., зры́ўкі, -каў ед. нет.
рваньё разг.
1. (действие) ірва́нне, -ння ср., (после гласных) рва́нне, -ння ср.; дра́нне, -ння ср.; см. рватьI;
2. см. рвань 1.
рватьI несов.
1. в разн. знач. ірва́ць, (после гласных) рваць;
2. (ткань, бумагу и т. п.) драць, дзе́рці;
◊
рвать на ча́сти рваць на кускі́;
рвать на себе́ во́лосы рваць на сабе́ валасы́;
рвать и мета́ть вар’ява́цца;
рвать го́рло (гло́тку) драць го́рла.
рватьII несов., безл. (тошнить) ірва́ць (после гласных) рваць, ванітава́ць;
его́ опять на́чало рвать ён зноў пача́ў ванітава́ць.
рва́ться несов.
1. в разн. знач. ірва́цца, (после гласных) рва́цца;
верёвка рвётся вяро́ўка рве́цца;
отноше́ния рву́тся адно́сіны рву́цца;
рва́ться в бой ірва́цца ў бой;
рва́ться с цепи́ рва́цца з ланцуга́;
рву́тся снаря́ды рву́цца снара́ды;
2. (о ткани, бумаге и т. п.) дра́цца, дзе́рціся;
оде́жда у дете́й бы́стро рвётся адзе́жа ў дзяце́й ху́тка дзярэ́цца;
3. страд. ірва́цца, рва́цца; дра́цца, дзе́рціся; см. рватьI.
рвач разг. ірва́ч, род. ірвача́ м., (после гласных) рвач, род. рвача́ м.;
рваческий ірва́цкі, (после гласных) рва́цкі;