ржа́веть несов. іржаве́ць, (после гласных) ржаве́ць;
нож на́чал ржа́веть нож пача́ў іржаве́ць;
иго́лка начала́ ржа́веть іго́лка пачала́ ржаве́ць;
ржа́вление спец. іржа́ўленне, -ння ср., (после гласных) ржа́ўленне, -ння ср.;
ржа́вость іржа́васць, -ці ж., (после гласных) ржа́васць, -ці ж.
ржа́вчина іржа́, род. іржы́ ж., (после гласных) ржа, род. ржы ж.
ржа́вчинник бот. іржа́ўнік, -ку м., (после гласных) ржа́ўнік, -ку м.;
ржа́вчинные мн., сущ., бот. іржа́ўныя, -ных, (после гласных) ржа́ўныя, -ных.
ржа́вый іржа́вы, (после гласных) ржа́вы;
ржа́вый гвоздь іржа́вы цвік.
ржа́ние ср.
1. іржа́нне, -ння ср., (после гласных) ржа́нне, -ння ср.;
лошади́ное ржа́ние ко́нскае ржа́нне;
слы́шать ржа́ние чуць ржа́нне;
2. прост. рагата́нне, -ння ср.; ро́гат, -ту м.
ржа́нище обл. жы́тнішча, -шча ср., іржы́шча, -шча ср., (после гласных) ржы́шча, -шча ср.