ух межд.
1. (при выражении восхищения, удивления) ух;
2. (при выражении чувства усталости и других чувств) ух;
ух, как жа́рко ух, як го́рача;
3. (при выражении резкого низкого звука от удара, выстрела) ух;
ух! — разда́лся глухо́й уда́р ух! — разда́ўся глухі́ ўдар.
уха́ ю́шка, -кі ж.; ры́бная по́ліўка.
уха́бина разг. уха́біна, -ны ж.;
ухажёр прост. кавале́р, -ра м., залётнік, -ка м.;
ухажёрский кавале́рскі, залётніцкі.
уха́живание
1. дагляда́нне, -ння ср.;
2. дагаджа́нне, -ння ср.;
3. слугава́нне, -ння ср.; частава́нне, -ння ср.;
4. заляца́нне, -ння ср.; см. уха́живать;
уха́живатель разг., см. ухажёр;
уха́живать несов.
1. (присматривать за кем, чем) дагляда́ць (каго, што);
уха́живать за больны́ми дагляда́ць хво́рых;
2. (угождая) дагаджа́ць (каму, чаму);
3. (услуживая за столом и т. п.) слугава́ць (каму, чаму); (угощать) частава́ць (каго);
4. (с любовными намерениями) заляца́цца (да каго);
уха́живать за же́нщиной заляца́цца да жанчы́ны.