усиде́ть сов.
1. в разн. знач. усе́дзець;
2. (засидеть) разг. засе́дзець, зага́дзіць.
уси́дчиво нареч. усе́дліва;
уси́дчивость усе́длівасць, -ці ж.;
уси́дчивый усе́длівы.
уси́женный разг. засе́джаны, зага́джаны; см. усиде́ть 2.
у́сики мн., в разн. знач. ву́сікі, -каў, ед. ву́сік, -ка м.;
у́сиковый бот., зоол. ву́сікавы.
усиле́ние узмацне́нне, -ння ср.
уси́ленный узмо́цнены;
уси́ливать несов. узмацня́ць;