Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

усы́ мн. (ед. ус м.) в разн. знач. ву́сы, -со́ў, ед. вус, род. ву́са м.;

кито́вый ус кіто́вы вус;

и в ус не ду́ет і ў вус не дзьме;

мота́ть на ус мата́ць на вус;

са́ми с уса́ми са́мі з вуса́мі;

посме́иваться в усы́ пасме́йвацца ў ву́сы;

по уса́м текло́, а в рот не попа́ло быў на мяду́, абліў мёдам бараду́; па барадзе́ цякло́, а ў ро́це су́ха было́; па губа́х цякло́, ды ў ро́це не было́.

усыла́ть несов.

1. (посылая, удалять) пасыла́ць; (высылать) высыла́ць; (отсылать) адсыла́ць; (засылать) засыла́ць; (ссылать) ссыла́ць;

2. (посылать за чем-л.) разг. пасыла́ць (па што);

усыла́ться страд.

1. пасыла́цца; высыла́цца; адсыла́цца; засыла́цца; ссыла́цца;

2. пасыла́цца; см. усыла́ть.

усынови́тель усынаві́цель, -ля м.;

усынови́ть сов. усынаві́ць;

усыновле́ние усынаўле́нне, -ння ср.;

усыновлённый усыно́ўлены;

усыновля́ть несов. усынаўля́ць;

усыновля́ться страд. усынаўля́цца.

усыпа́льница ж. магі́льны склеп, пахава́льня, -ні ж.