усы́ мн. (ед. ус м.) в разн. знач. ву́сы, -со́ў, ед. вус, род. ву́са м.;
кито́вый ус кіто́вы вус;
◊
и в ус не ду́ет і ў вус не дзьме;
мота́ть на ус мата́ць на вус;
са́ми с уса́ми са́мі з вуса́мі;
посме́иваться в усы́ пасме́йвацца ў ву́сы;
по уса́м текло́, а в рот не попа́ло быў на мяду́, абліў мёдам бараду́; па барадзе́ цякло́, а ў ро́це су́ха было́; па губа́х цякло́, ды ў ро́це не было́.
усыла́ть несов.
1. (посылая, удалять) пасыла́ць; (высылать) высыла́ць; (отсылать) адсыла́ць; (засылать) засыла́ць; (ссылать) ссыла́ць;
2. (посылать за чем-л.) разг. пасыла́ць (па што);
усыла́ться страд.
1. пасыла́цца; высыла́цца; адсыла́цца; засыла́цца; ссыла́цца;
2. пасыла́цца; см. усыла́ть.
усынови́тель усынаві́цель, -ля м.;
усынови́ть сов. усынаві́ць;
усыновле́ние усынаўле́нне, -ння ср.;
усыновлённый усыно́ўлены;
усыновля́ть несов. усынаўля́ць;
усыновля́ться страд. усынаўля́цца.
усыпа́льница ж. магі́льны склеп, пахава́льня, -ні ж.