усо́бица ист. усо́біца, -цы ж.
усоверше́нствование удаскана́ленне, -ння ср.; неоконч. удаскана́льванне, -ння ср.;
усоверше́нствованность удаскана́ленасць, -ці ж.;
усоверше́нствованный прич., прил. удаскана́лены;
усоверше́нствовать
1. сов. удаскана́ліць;
2. несов. удаскана́льваць;
усоверше́нствоваться
1. сов. удаскана́ліцца;
2. несов., возвр., страд. удаскана́львацца.
усо́вестить сов., разг. крану́ць сумле́нне (каго); (устыдить) засаро́міць, засарамаці́ць; (уговорить) угавары́ць;
усо́веститься адчу́ць му́кі (дако́ры, згрызо́ты) сумле́ння; засаро́мецца;
усо́вещенный засаро́млены, засарама́чаны; угаво́раны;
усо́вещивать несов. крана́ць сумле́нне (каго); (стыдить) саро́міць, сарамаці́ць; (уговаривать) угаво́рваць;