уследи́ть сов.

1. (устеречь) упільнава́ць (каго, што), дапільнава́ць (каго, што);

2. перен. (не упустить из внимания) усачы́ць, дасачы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)