Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

усто́и мн., перен., книжн. асно́вы, род. асно́ў.

усто́й м.

1. стр. апо́ра, -ры ж., усто́й, -то́я м.;

2. (на молоке) разг. вяршо́к, -шка́ м.

усто́йчивость усто́йлівасць, -ці ж.; ста́ласць, -ці ж., трыва́ласць, -ці ж.;

усто́йчивый в разн. знач. усто́йлівы; (об убеждениях, взглядах — ещё) ста́лы, трыва́лы;

усто́йчивая опо́ра усто́йлівая апо́ра;

усто́йчивая валю́та усто́йлівая валю́та;

усто́йчивые взгля́ды усто́йлівыя (ста́лыя, трыва́лыя) по́гляды;

усто́йчивое равнове́сие физ. усто́йлівая раўнава́га.

устоя́вшийся

1. прич. які́ (што) устая́ўся;

2. прил. (о жидкости) усто́яны;

3. прил., перен. ста́лы;

устоя́вшийся хара́ктер ста́лы хара́ктар.

устоя́ть сов.

1. в разн. знач. усто́яць, устая́ць;

устоя́ть на нога́х усто́яць (устая́ць) на нага́х;

устоя́ть на горя́чем песке́ усто́яць (устая́ць) на гара́чым пяску́;

2. перен. устая́ць;

устоя́ть пе́ред тру́дностями устая́ць пе́рад ця́жкасцямі;

устоя́ться в разн. знач. устая́цца; (отстояться) адстая́цца.

устра́ивать несов.

1. (сооружать, строить) устро́йваць, рабі́ць; (мастерить) майстрава́ць; (приспосабливать для чего-л.) прыстро́йваць, прыла́джваць;

2. (организовывать) арганізо́ўваць, нала́джваць; (справлять) спраўля́ць;

3. (производить, учинять) разг. устро́йваць, учыня́ць;

4. (приводить в порядок) упарадко́ўваць; (налаживать) нала́джваць, ула́джваць;

5. (помещать, определять) устро́йваць, ула́джваць, уладко́ўваць;

6. разг. (оказываться подходящим) падыхо́дзіць; (удовлетворять) задаво́льваць; см. устро́ить;

устра́иваться

1. ула́джвацца; (налаживаться) нала́джвацца; (приходить в порядок) упарадко́ўвацца;

2. (располагаться) устро́йвацца, ула́джвацца; (приспосабливаться) прыла́джвацца;

3. (поступать на работу, занимать какое-л. положение) устро́йвацца, ула́джвацца;

4. страд. устро́йвацца, рабі́цца; майстрава́цца; прыстро́йвацца, прыла́джвацца; арганізо́ўвацца, нала́джвацца; спраўля́цца; учыня́цца; упарадко́ўвацца; ула́джвацца, уладко́ўвацца; см. устра́ивать 1—5.

устране́ние ср.

1. устаране́нне, -ння ср.; неоконч. прыма́нне, -ння ср., прыбіра́нне, -ння ср.; знішчэ́нне, -ння ср.; ліквіда́цыя, -цыі ж.; неоконч. ліквідава́нне, -ння ср.;

2. звальне́нне, -ння ср.; зня́цце, -цця ср. (з паса́ды); неоконч. зніма́нне, -ння ср. (з паса́ды); устаране́нне, -ння ср.; см. устрани́ть;

3. устаране́нне, -ння ср.; ухіле́нне, -ння ср.; адыхо́д, -да м.; см. устрани́ться;