Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

устро́иться

1. ула́дзіцца; (наладиться) нала́дзіцца; (прийти в порядок) упара́дкавацца;

2. (расположиться) устро́іцца, ула́дзіцца; (приспособиться) прыла́дзіцца;

устро́иться в уголке́ устро́іцца (прыла́дзіцца) у куто́чку;

3. (поступить на работу, занять какое-л. положение) устро́іцца, ула́дзіцца, уладкава́цца;

устро́иться на рабо́ту устро́іцца (ула́дзіцца, уладкава́цца) на рабо́ту.

устро́йство ср.

1. (действие) устро́йванне, -ння ср.; майстрава́нне, -ння ср.; прыстро́йванне, -ння ср., прыла́джанне, -ння ср.; неоконч. прыла́джванне, -ння ср.; арганізава́нне, -ння ср.; неоконч. арганізо́ўванне, -ння ср., нала́джанне, -ння ср.; неоконч. нала́джванне, -ння ср.; спраўля́нне, -ння ср.; учыне́нне, -ння ср.; упара́дкаванне, -ння ср.; неоконч. упарадко́ўванне, -ння ср.; ула́джанне, -ння ср.; неоконч. ула́джванне, -ння ср., уладкава́нне, -ння ср.; неоконч. уладко́ўванне, -ння ср.; см. устра́ивать 1—5;

2. упара́дкаванне, -ння ср., уладкава́нне, -ння ср.; неоконч. уладко́ўванне;

полити́ческое устро́йство паліты́чнае ўпара́дкаванне (уладкава́нне, уладко́ўванне);

3. (строй) лад, род. ла́ду м.; (порядок) пара́дак, -дку м.;

обще́ственное устро́йство грама́дскі лад (пара́дак);

4. (конструкция) устро́йства, -ва ср., канстру́кцыя, -цыі ж.; (строение) будо́ва, -вы ж.;

устро́йство мо́ста́ будо́ва (канстру́кцыя) мо́ста;

5. (прибор, оборудование) устро́йства, -ва ср., прыла́да, -ды ж., прыбо́р, -ра м.; абсталява́нне, -ння ср.;

регули́рующее устро́йство рэгулю́ючае ўстро́йства (рэгулю́ючы прыбо́р);

счётно-реша́ющее устро́йство лічы́льна-раша́ючае ўстро́йства.

усту́п усту́п, -па м.

уступа́ть несов.

1. (кого, что, кому, чему) уступа́ць;

2. (поддаваться) паддава́цца (каму, чаму);

3. (кому, чему в чём) уступа́ць; саступа́ць; пераступа́ць;

никому́ не уступа́ть в зна́ниях ніко́му не ўступа́ць у ве́дах;

4. (продавать) разг. прадава́ць; (отдавать дешевле) уступа́ць, саступа́ць, пераступа́ць; см. уступи́ть;

уступа́ться страд.

1. уступа́цца;

2. прадава́цца; уступа́цца, саступа́цца, пераступа́цца; см. уступа́ть 1, 4.

уступи́тельный грам. уступа́льны.

уступи́ть сов.

1. (кого, что, кому, чему) уступі́ць;

уступи́ть ме́сто уступі́ць ме́сца;

уступи́ть па́льму пе́рвенства уступі́ць па́льму першынства́;

уступи́ть свои́ права́ уступі́ць свае́ правы́;

2. (поддаться) падда́цца (каму, чаму);

уступи́ть жела́нию падда́цца жада́нню;

3. (кому, чему, в чём) уступі́ць; саступі́ць; пераступі́ць; см. уступа́ть 3;

4. (продать) разг. прада́ць; (отдать дешевле) уступі́ць, саступі́ць, пераступі́ць;

уступи́ть това́р за полцены́ прада́ць тава́р за паўцаны́;

не уступи́ть ни копе́йки не ўступі́ць (не саступі́ць) ні капе́йкі;

уступи́ть доро́гу уступі́ць (даць) даро́гу, саступі́ць з даро́гі.

усту́пка усту́пка, -кі ж.;

усту́пленный

1. усту́плены;

2. (отданный дешевле) усту́плены.

уступно́й и усту́пный горн., воен. усту́пны.