устро́йство ср.
1. (действие) устро́йванне, -ння ср.; майстрава́нне, -ння ср.; прыстро́йванне, -ння ср., прыла́джанне, -ння ср.; неоконч. прыла́джванне, -ння ср.; арганізава́нне, -ння ср.; неоконч. арганізо́ўванне, -ння ср., нала́джанне, -ння ср.; неоконч. нала́джванне, -ння ср.; спраўля́нне, -ння ср.; учыне́нне, -ння ср.; упара́дкаванне, -ння ср.; неоконч. упарадко́ўванне, -ння ср.; ула́джанне, -ння ср.; неоконч. ула́джванне, -ння ср., уладкава́нне, -ння ср.; неоконч. уладко́ўванне, -ння ср.; см. устра́ивать 1—5;
2. упара́дкаванне, -ння ср., уладкава́нне, -ння ср.; неоконч. уладко́ўванне;
полити́ческое устро́йство паліты́чнае ўпара́дкаванне (уладкава́нне, уладко́ўванне);
3. (строй) лад, род. ла́ду м.; (порядок) пара́дак, -дку м.;
обще́ственное устро́йство грама́дскі лад (пара́дак);
4. (конструкция) устро́йства, -ва ср., канстру́кцыя, -цыі ж.; (строение) будо́ва, -вы ж.;
устро́йство мо́ста́ будо́ва (канстру́кцыя) мо́ста;
5. (прибор, оборудование) устро́йства, -ва ср., прыла́да, -ды ж., прыбо́р, -ра м.; абсталява́нне, -ння ср.;
регули́рующее устро́йство рэгулю́ючае ўстро́йства (рэгулю́ючы прыбо́р);
счётно-реша́ющее устро́йство лічы́льна-раша́ючае ўстро́йства.